Café ’t Pandje, al 64 jaar een icoon in Utrecht.
Al 64 jaar lang komen onze gasten genieten van een biertje, goeie muziek en een platte bal met pittige saus – tot diep in de nacht! Kernbegrippen bij ons zijn service, gastvrijheid, lekkere drankjes en gezelligheid. Bij ons kan je terecht voor lekkere whisky’s, streek & speciaalbieren en andere bijzondere dranken.
Café ’t Pandje is in 1959 opgericht door leden van het Utrechts Studenten Corps, naar het model van café De Pijp in Rotterdam: lange tafels met banken, gezellig aanschuiven, eenvoudig eten en tot laat drinken. In 1965 is Cor Netto er gaan werken. Sinds 1995 hebben zijn beide zoons René en Ron ’t Pandje overgenomen.
Hieronder leest u een aantal verhalen van onze gasten van vroeger.
Leo Mesman: “Ik was in de twintig en ging in het weekend nog graag uit in de stad. Na een avondje swingen bij het COC (toen nog in een werfkelder aan de Nieuwegracht) kende ik maar één plek in Utrecht waar je als homo op je gemak kon doorzakken. Dat was ‘t Pandje, waar Cor en zijn vrouw zorgden voor een tolerante en veilige sfeer. Ik heb er nog altijd warme herinneringen aan.”
Hans Akerboom: “Ook ik was een keer in het Pandje toen ik het oplossend vermogen van Cor mocht aanschouwen. Diep in de nacht, uiteraard, was er een jongen die vervelend deed tegen een vrouw. Cor waarschuwde hem een keer met zijn diepe basstem dat hij moest ophouden. Toen dat niet snel genoeg gebeurde legde hij zijn brilletje op de toog, de vaste klanten wisten toen al genoeg, en heeft die jongen met zijn machtige buik naar buiten ‘gedreven’, daarna brilletje weer op en aan het werk.”
Juliette Dufornee: “Iedere maandagavond met het USC tot in de vroege uurtjes, of in het weekend om 7 uur in de ochtend aankloppen en dan toch binnengelaten worden. De bar mee schoonmaken, en dan nog een biertje drinken!”
Niels Bokhove: “In mijn studiejaren, vanaf 1965, ging ik vaak goedkoop eten in ’t Pandje. Onder andere de immer heupwiegende Tonny (de?) Brouwer bediende daar, die later club 234 op de Oudegracht begon. Klanten liepen over de tafels om op de lange bank tegen de muur te kunnen zitten, dat was de gewoonte. Een paar jaar later, toen ik in het roemruchte Café Tregter werkte, namen we vaak na het werk een collegiale afzakker bij Cor. Soms schoot hij uit zijn slof en schonk ons spontaan een gratis Chivas Regal (dure whisky) in. En, inderdaad, die supergehaktballen die Gerry van boven bracht, met hun zoon (nu de uitbater) nog als baby op de arm. Ik heb ooit nog eens het recept van die satésaus van Cor gekregen, ben ik helaas nu kwijt.”
Jan Scherjon: “Cor van ’t Pandje, fantastische barman. Samen met Willem Slok, Jan de Winter, Nico van de Vriendschap en Arie van Schaik van De Brug ,de beste persoonlijkheden die ik gekend heb in het café leven. Als je na sluitingstijd van andere kroegen half lam bij Cor binnen kwam zei hij, al kende hij je nog zo goed: ‘Jochie ga jij even naar huis’. Meer niet. En dan ging je. Als je Cor tegen kwam bij de Twijfelaar, want Maandag ging hij vak stappen, zei hij: ‘Geef Jantje een pilsje en die andere ook wat!’. Sociaal was hij en vol met humor, als hij een mop vertelde begon je al te lachen want hij stotterde soms een beetje en de clou maakte dan niets meer uit. Fantastische kerel!”
Ed Landsmeer: “Ik zat in de jaren ’60 en ’70 op de zeevaart en als ik van een reis terug was woonde ik bijna in café’s de Trechter en ’t Pandje. Op een nacht in ’t Pandje kregen mijn toenmalige vriendin en ik ruzie met een pooier aan de bar, waarop Cor en nog een paar maten over de bar sprongen en de pooier met zijn gevolg de kroeg uit sloegen. Wij kregen een gratis pilsje en die pooier loopt volgens mij nog altijd naar zijn hoofd te zoeken.”
Ook een leuke anekdote? Stuur ons een berichtje op info@pandje.nl en wij zetten ‘m er bij!
